Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Τέχνη και Αναπηρία

Ενας από τους ελάχιστους εργαζόμενους που εκτίμησα στον χώρο της αναπηρίας,με τον οποίο και συμμετείχαμε σε ομάδες για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία,υποστήριζε και τόνιζε σε κάθε ευκαιρία,ότι η αναπηρία δεν είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό σε έναν άνθρωπο.Αυτή η τεκμηριωμένη του άποψη πολλές φορές από τότε που την πρωτάκουσα με απασχολεί και έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου,κυρίως για τον ένθερμο τρόπο με τον οποίο την στήριζε και την πίστευε.
Και βέβαια επαληθεύεται στο χώρο της Τέχνης.Γιατί η τέχνη είναι απελευθερωτική και δεν έχει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους ανθρώπους που συναντάμε στις κοινωνίες μας.Δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε στερεότυπα ή κοινωνικά πρότυπα.Η τέχνη είναι δημιουργία,και η δημιουργία εξελλίσσεται,αλλάζει δεν είναι στατική ούτε περιχαρακώνεται.
Γι αυτό και στη διάρκεια της μακράς ανθρώπινης ιστορίας,έχουν υπάρξει μεγάλοι καλλιτέχνες που μείναν όμως στη μνήμη και στον θαυμασμό των ανθρώπων όχι για την αναπηρία τους,αλλά για τα έργα τους.Θα αναφέρω μερικούς/ες που είναι και οι πιο γνωστοί/ες.
Από την αρχαιότητα ο Ομηρος(τυφλός)όμως όλοι τον θυμούνται για την Ιλιάδα και την Οδύσσεια.
Ο ποιητής Μίλτον(κωφός)για την ποίηση του και ιδιαίτερα το ποίημα του ''Χαμένος Παράδεισος'',η μεγάλη Μεξικανή ζωγράφος Φρίντα Κάλο(πολλαπλή κινητική αναπηρία)για τη πρωτοποριακή και ιδιαίτερη ζωγραφική της, η διάσημη συγγραφέας Ελεν Κέλλερ (κωφή-τυφλή),ο Κρίστι Μπράουν (τετραπληγία)συγγραφέας, και στη πρόσφατη διεθνή μουσική σκηνή τρείς μεγάλοι καλλιτέχνες στο είδος τους ο καθένας.Ο Ρέυ Τσάρλς,ο Στήβι Γουόντερ,και βέβαια ο Αντρέα Μποτσέλι,τυφλοί και οι τρείς τους.
Μέσα από αυτούς και πολλούς άλλους δημιουργούς,αποδεικνύεται ότι δεν καθορίζεται ο άνθρωπος από ένα χαρακτηριστικό του,αλλά ότι είναι πολύ πιο σύνθετος και πολύπλοκος.
Αλλωστε το ωραίο είναι και ακραίο.

7 σχόλια:

anepidoti είπε...

καλημέρα πρωϊνή και φρέσκια!
χτύπησες φλέβα με την λατρεμένη μου την φρίντα!
μ' εμπνέει για κείμενα-έκανα μια ανάρτηση και ένα βίντεο ήδη..- το cd της ταινίας τόχω ξεπατώσει, τα δε 2 πρώτα χρόνια έπαιζε συνεχώς!
τι να σου πω, γράφεις τόσο γλυκά και πειθαρχημένα...να γράφεις κι άλλα θέματα, ακούς; έτσι νομίζω...
τώρα, στο συγκεκριμένο θέμα να πω πως η τέχνη για μένα, είναι η κοινωνία που ονειρεύομαι, ναι, η ανόητη, κάνω ακόμη όνειρα, χιχιχι..
έτσι θάθελα το γύρω μου, χωρίς διαχωριστικές γραμμές και ντουβαράκια...
συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου απόλυτα!
καλό πρωϊνό!
καλέ, τι φλύαρη είμαι...

anepidoti είπε...

α, αν δεν είδες την ταινία φρίντα κάλο με την σάλμα χάγεκ, τρέξε!!!
ό,τι πιο τρυφερό και αισθαντικό!

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

:)Συγκλονιστική η Φρίντα,σαν προσωπικότητα,σαν καλλιτέχνης,σαν ζωή..μεχει συναρπάσει και συνεπάρει και μένα από τη στιγμή που έμαθα γι'αυτήν.Την ταινία την έχω δει.Πραγματικά γοητευτική .Πριν απ'την ταινία είχα διαβάσει και ξαναδιαβάσει ένα βιβλίο με την βιογραφία της από τη συγγραφέα(Ζαμί Ροντά),πολύ δυνατό.επειδή αγαπάς Φρίντα,στο συνιστώ ανεπιφύλακτα(αν δε τόχεις ήδη διαβάσει).
:)Νομίζω θα μπορούσαμε να μιλάμε και να λέμε τόσα γι'αυτή τη γυναίκα.Τι να πούμε Ανεπίδοτη μου και για τους πίνακες της?Μοναδικοί.
Σέυχαριστώ γι'αυτά που λες για τη γραφή μου,θα σου φανερώσω επειδή μου προτείνεις να γράφω και γι 'αλλα θέματα,ότι γράφω ποίηση την οποία και λατρεύω,πεζό λιγότερο.Ομως θαρρείς διάβασες τη σκέψη μου γιατί είχα στα υπόψιν μου στην επόμενη ανάρτηση να ανεβάσω μια μικρή ιστορία πούχε δημοσιευτεί και στο περ. Οδό Πανός του αγαπημένου μου Γιώργου Χρονά.
Απλά αυτό το μπλογκ τόχω αφιερώσει στην αναπηρία και κυρίως στο μεγάλο θέμα της προσπελασιμότητας.
Πριν σου ευχηθώ γλυκές καληνύχτες να επαναλάβω τη φράση σου που με άγγιξε πολύ''πως η τέχνη είναι η κοινωνία που ονειρεύομαι''...
Μακάρι Ανεπίδοτη μακάρι...
Στα όνειρα σου λοιπόν

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Aπροσπέλαστη,

αν μπορέσεις κάποια στιγμή πέρνα από το ιστολόγιό μου A-kakies. Υπάρχει ένα βραβείο να παραλάβεις.

Φιλικά

Odiporos

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Το ταλέντο ,αγαπημένη μου, δεν διαλέγει τους ανθρώπους με κριτήρια που οι ίδιοι χρησιμοποιούν για να κατηγοριοποιούνται μεταξύ τους.
Το ταλέντο, γενεσιουργός αιτία της Τέχνης πάει σε όποιον έχει προ-αποφασιστεί και προ-επιλεγεί για δημιουργός και εκφραστής της ομορφιάς της Ζωής .
Υπέροχη η εγγραφή σου ,με εμπνέει.
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Μόλις μπήκα στο μπλογκ μου και διάβασα το σχόλιο σου,Αγαπητέ μου Οδοιπόρε και βρέθηκα προ εκπλήξεως,να με περιμένει ένα βραβείο από σένα.Κατευθύνομαιτώρα στο μπλογκ σου.
Πάντως σε ευχαριστώ πολύ για την σκέψη σου και τη διάκριση αυτή.

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Γεια σου Αγαπημένη μου Λυγερή,πέστα:''Το ταλέντο δεν διαλέγει τους ανθρώπους με κριτήρια που οι ίδιοι χρησιμοποιούν για να κατηγοριοποιούνται μεταξύ τους''
Μεγάλη κουβέντα αυτή!
Εσύ να δεις πως εμπνέεις..πάντα φωτεινή.
Την αγάπη μου σου στέλνω.Καλή Κυριακή.