Τα πρόσωπα του ρατσισμού( ή όταν πέφτουν οι μάσκες)

Αυτή τη φορά είχα κατά νού να ανεβάσω μια ευχάριστη φώτο.Ομως με πρόλαβε η επικαιρότητα.Σ'αυτή τη χώρα δεν προλαβαίνεις να χαμογελάσεις ή να νοιώσεις πιο αισιόδοξα,κάτι θα γίνει και θα σου παγώσουν το χαμόγελο στα χείλη..
Οπως και η επόμενη ανάρτηση που θα ακολουθήσει την σημερινή,θάναι φορτισμένη γιατί θα πει βιωματικές αλήθειες..
Προς το παρόν όμως επικεντρώνομαι στη σημερινή,που είναιείδηση που αναδημοσιεύω και μεταφέρω:

ANT1 Internet

Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 2009

Απέκλεισε άτομα με αναπηρία το ΤΕΙ Αθήνας

''Πρωτοφανής ανακοίνωση εκδόθηκε από το τμήμα Πληροφορικής του ΤΕΙ της Αθήνας, με ημερομηνία 24 Σεπτεμβρίου του 2009. Η ανακοίνωση αναφέρει ότι ελλείψει υποδομών το τμήμα δεν θα δεχθεί άτομα με κινητικά προβλήματα που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο ή είναι τυφλοί. Σε επικοινωνία, πάντως, του υπουργείου Παιδείας με τη διοίκηση του ΤΕΙ δόθηκαν διαβεβαιώσεις ότι το θέμα διευθετήθηκε και ότι θα εκδοθεί νέα διορθωτική ανακοίνωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε χρόνο το 5% των θέσεων του τμήματος καλύπτονταν από τυφλούς και από άτομα με κινητικά προβλήματα (χρήση αναπηρικού αμαξιδίου).''


Δεν με εκπλήσσει η παραπάνω είδηση,με σοκάρει εν έτει 2009 και μάλιστα να προέρχεται από τον χώρο της εκπαίδευσης..Αντί να αποκατασταθεί η έλλειψη προσπελασιμότητας ώστε να μην αποκλείονται φοιτητές/φοιτήτριες με αναπηρία από την πρόσβαση και τη συμμετοχή τους στο Τ.Ε.Ι.,ή διοίκηση της σχολής προφασίζεται και επικαλείται τα υλικοτεχνικά εμπόδια σαν αιτία μη αποδοχής ατόμων με αναπηρία.
Πάντα ή σχεδόν πάντα νοιώθω πως οι κακοφτιαγμένες ράμπες,η χυδαιότητα με την οποία παρκάρουν στις ράμπες οι γενικότερες ελλείψεις στην προσπελασιμότητα,δηλώνουν την υποκρισία και όχι την αληθινή διάθεση για αποδοχή,επανένταξη και συμμετοχή των ανθρώπων με αναπηρία σε όλες τις κοινωνικές εκφάνσεις της ζωής.Γιατί και να θέλεις να μετέχεις,όταν σε εμποδίζουν να κινείσαι και να μετα-κινείσαι ελεύθερα, ΔΕΝ μπορείς να συμμετέχεις άρα αποκλείεσαι,είσαι αποκλεισμένος και παραμένεις στις παρυφές της κοινωνίας σχεδόν κατταδικασμένος σε roleness(απουσία ρόλων).

Venceremos

Οταν έγραφα τον τίτλο της ανάρτησης,σκεφτόμουν ποιο σημείο της στίξης θα του ταίριαζε περισσότερο.Τελικά επηρεασμένη από τα λόγια της Αλκυόνης Παπαδάκη ότι:''Επαναστάτης πάει να πει να το παλεύεις δεν είναι απαραίτητο πάντα να το κερδίζεις'',αλλά και από τη δυναμική που νοιώθω να βγάζει αυτή η λέξη αποφάσισα να μην βάλω πλάι της κανένα σημείο στίξης και να αφήσω αυτή την επιλογή στον καθένα/την κάθε μία από σας ανάλογα πως την εισπράττετε στη ζωή σας ή έστω σε κάποιους τομείς της ζωής σας .. (άραγε θα νικήσουμε;)

Αφορμή για τα παραπάνω στάθηκε το θέμα που ενσκήπτει κάθε φορά με τις εκλογές: η προσπελασιμότητα των εκλογικών τμημάτων.Το δε τραγελαφικό ( που πιστεύω πως συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα),είναι ότι όλα τα κόμματα''θέλουν'' ''επιθυμούν'',να έχουν στους κόλπους τους υποψήφιους/υποψήφιες άτομα με αναπηρία, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται τα εκλογικά τμήματα να είναι προσβάσιμα ώστε ελεύθερα και ανεμπόδιστα να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα και οι πολίτες με αναπηρία.Δηλαδή ελεύθερο το εκλέγεσθαι,αλλά εμποδισμένο το εκλέγειν..

Ανάμεσα στα πολλά που έχω αντιμετωπίσει από τον ''αποκλεισμό'' που δημιουργεί η απουσία προσπελασιμότητας,είναι και αυτό που μου συνέβη όταν είχα πάει να ψηφίσω στις τελευταίες δημοτικές εκλογές,το οποίο βέβαια δε θα ξεχάσω ποτέ.

Το σχολείο που ψήφιζα ήταν απροσπέλαστο,υπήρχαν μερικά σκαλιά στην είσοδο και εκεί κοντά στεκόταν δύο υπάλληλοι της Ε.Τ.1 και ένας αστυνομικός.Οταν ζήτησα από τον αστυνομικό να μου πει με ποιο τρόπο θα έμπαινα μέσα για να ψηφίσω,άρχισε να ωρύεται και με πολύ άσχημο τρόπο να μου λέει ότι δεν ήταν διατεθειμένος να βοηθήσει στο παραμικρό ενώ οι δύο υπάλληλοι σιγοντάριζαν και όλο μου επαναλάμβαναν ''τι ήθελες και ήρθες να ψηφίσεις;δεν καθόσουν καλύτερα στο σπίτι σου;''Αφού τους απάντησα ότι λυπόμουν πολύ που δύο νέοι άνθρωποι είχαν τέτοιες αντίλήψεις και ότι στον φορέα που δούλευαν πλήρωνα και γω σαν φορολογούμενη πολίτης ,κάνει την εμφάνιση της μετά από επιμονή μου και η δικαστική αντιπρόσωπος.Ανίκανη να λάβει θέση και να διαχεοριστεί την κατάσταση,πρότεινε εκεί στις σκάλες να φέρει την κάλπη και να ψηφίσω.Με την αρνητική και επιθετική συμπεριφορά των εκπροσώπων των τριών εξουσιών,της τέταρτης,της εκτελεστικής και της δικαστικής,έκανα την τελευταία μου προσπάθεια να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα.Πρότεινα στην δικαστική αντιπρόσωπο τουλάχιστον να ψηφίσω στο πίσω μέρος του προαύλιου του σχολείου,μια και το προσωπικό δεδομένο της ψήφου δεν ήμουν διατεθειμένη να το ''βγάλω''σε κοινή θέα.Τελικά αυτό και έγινε.Οταν τελείωσα με όλη αυτή την''απαράδεκτη ταλαιπωρία''αναζήτησα επίμονα τον αστυνομικό για να πάρω τα στοιχεία του και να τον καταγγείλω.Εις μάτην..τα ίχνη του είχαν εξαφανιστεί.
Ολο αυτό που βίωσα με σημάδεψε και με πλήγωσε,με εξουθένωσε μα και με αηδίασε τόσο πολύ,που για τις επόμενες δύο εκλογικές αναμετρήσεις ούτε ήθελα να πάω να ψηφίσω.Και η σκέψη μόνο με απωθούσε καθώς ερχόταν συνεχώς στο νου μου όλη η φρίκη που είχα αντιμετωπίσει.
Αυτή τη φορά όμως στις τελευταίες εκλογές,λίγο η συζήτηση με κάποιες φίλες περοσσότερο ο χρόνος που πέρασε αλλά και η απόφαση μου να διεκδικήσω δυναμικά ακόμα περισσότερο αυτή τη φορά το δικαίωμα μου αλλά και την επιθυμία μου να ψηφίσω ,πήγα. Στο ίδιο σχολείο πάλι...Μόνο που προς μεγάλη μου έκπληξη αυτή τη φορά,από όλες τις εισόδους υπήρχαν ράμπες,ράμπες σωστά φτιαγμένες και καλαίσθητες..όπως ακριβώς πρέπει να είναι.Ενοιωσα μεγάλη ανακούφιση και μόνο που εξέλειπε αυτό το εμπόδιο.
Ομως ως εκεί,αυτό ήταν γιατί σάυτό το εκλογικό τμήμα ψήφιζαν στον πρώτο όροφο.....που φυσικά δεν υπήρχε πάλι πρόσβαση για να ανέβω.Πάλι λοιπόν κατέβηκε η δικαστική αντιπρόσωπος την οποία ειδοποίησε ο αστυνομικός(με τις μόνες διαφορές από την προηγούμενη φορά,ότι τουλάχιστον ήταν ''ήπιοι ''συνεργάσιμοι και οι δύο,και ψήφισα όχι στο προαύλιο,αλλά σε κάποια αίθουσα στο ισόγειο).
Ξανά λοιπόν απούσα η προσπελασιμότητα των εκλογικών κέντρων.Αδιαφορούν και δεν προνοούν,δεν τους ενδιαφέρει επί της ουσίας η ελεύθερη άσκηση του δημοκρατικού και ανθρώπινου αυτού δικαιώματος για όλους τους πολίτες,''επί ίσοις όροις''.Γιατί λείπει η πολιτική βούληση-τα κίνητρα τους δεν έχουν αλήθεια-,γιατί λείπει ή μάλλον είναι ημιτελής και επιλεκτικά αντιρατσιστική και η κοινωνική συνείδηση χώρων και ανθρώπων.
Και όμως νάξεραν πόσο κάποια πράγματα είναι απλά μα τόσο απλά και ανέξοδα.....αρκεί να ξέρεις να βλέπεις μπροστά και γύρω σου χωρίς παρωπίδες.

Η Επιστροφή ;!

Αυτή η αποψινή μου ανάρτηση μετά από απουσία σχεδόν 7 ολόκληρων μηνών θέλω νάναι αφιερωμένη στους φίλους που γνώρισα μέσα απ'αυτό το μπλογκ,και τους ονομάζω φίλους,γιατί αν και δεν συναντηθήκαμε δεν γνωριστήκαμε από κοντά,παρόλα αυτά έδειξαν το ενδιαφέρον και την ανησυχία τους όταν έλειψα.Και αυτό σημαίνει πολλά για μένα.
Κάποιες φορές ένα ευχαριστώ η η βαθιά συγκίνηση που αισθάνεσαι φαίνεται νάναι δύσκολο να περιγράψεις με λέξεις ..
Να σας ζητήσω όμως και τη συγνώμη σας γιατί δεν μπόρεσα να απαντήσω στις ανησυχίες σας.Οπως σας εξηγώ και σε απάντηση μου στα σχόλια,σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα χρειαζόταν την απόλυτη αφοσίωση,φροντίδα και πολύ τρέξιμο για την αντιμετώπιση ..τώρα είμαστε σε ήπια περίοδο,οπότε και μπορώ προς το παρόν να βρίσκομαι εδώ.
Αγαπημένοι φίλοι Λυγερή,Κατερίνα,κόκκινο μπαλόνι Παναγιώτη καλώς σας ξαναβρίσκω,ελπίζω να τα λέμε