Απουσία ή αλλιώς τα Αλλα τείχη

΄΄Τα άλλα τείχη’’

Ευδιάκριτα τα τείχη
από την άκρη της πόλης,
υψώθηκαν -λέει-
για να προστατέψουν τους νομοταγείς πολίτες ,
από ύποπτα στοιχεία
που τριγυρίζαν τη νύχτα
απειλώντας την τάξη και την ασφάλεια •
ήταν κι’αυτός ένας εύσχημος τρόπος
να αποτρέψουν όσους ήθελαν να μάθουν στ’αλήθεια
τι συνέβαινε εκεί έξω…
ευδιάκριτα τα τείχη ακόμα και με γυμνό οφθαλμό
και πόσο μοιάζαν λένε όσοι τα ζήσαν
με κείνα τα τείχη, του θείου Καβάφη

Στα μεγάλα γεγονότα που τυχαίνει να συγκλονίζουν τη δικιά μας ζωή η γενικότερα τη ζωή γύρω μας,τις πρώτες στιγμές τις πρώτες μέρες σιωπώ.Δε θέλω να γράψω τίποτα δε θέλω να μιλήσω...παρόλο ότι βιώνω έντονα τα συναισθήματα που γεννιούνται μετά από ότι συμβαίνει,παρόλες τις σκέψεις και τις διεργασίες που γίνονται μέσα μου.Ισως νάναι θέμα χαρακτήρα,δε ξέρω.Ακούω ,διαβάζω,παρακολουθώ μα πάντα καταφεύγω στη ποίηση λες και κει θα πάρω απαντήσεις,εκεί θα συναντήσω αλήθειες εκεί θα συνομιλήσω με τον ποιητή όταν του απευθύνω τα'''γιατί'' μου.
Το θλιβερό αυτή τη φορά,είναι ότι κι'οι ποιητές-λογοτέχνες,αλλά και γενικότερα οι άνθρωποι της τέχνης ήταν απόντες.Και η απουσία τους ήταν κραυγαλέα.Τώρα τέτοιες στιγμές χρειαζόμασταν τον λόγο τους,τη σκέψη τους,την παρουσία τους.Αλλες εποχές εμψυχώνανε,εμπνέανε,υψώνανε το παράστημα τους,πρωτοστατούσανε , συμπορευότανε με το λαό, οδηγούσαν σε οράματα.Τώρα που είναι?χαμένοι,κρυμμένοι.....χωρίς λόγο να αφήνουν τα πάντα να σέρνονται σε μια μακρυά νύχτα....

Δρόμοι παλιοί(Μανώλης Αναγνωστάκης )

Δρόμοι παλιοί
που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε
φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ.
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα
χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε