Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Αντί ευχών (2)

Παρ'όλο που οι μέρες των Χριστουγέννων πέρασαν, έρχεται και ξανάρχεται στη θύμηση μου,ένα από τα πρώτα ποίηματα πούχα γράψει στην εφηβεία των 16 χρόνων μου,επίκαιρο των ημερών αυτών,χριστουγεννιάτικο.Ενα απλό ποίημα στο οποίο είναι προφανή τα ζητούμενα:το φως και η ειρήνη.Μάλιστα όταν τόχα πρωτοσκεφτεί τότε, τόχα γράψει στα Αγγλικά,σαν μπαλάντα με τη μουσική συνοδεία κιθάρας.

''Το αστέρι των Χριστουγέννων''


Το αστέρι των Χριστουγέννων
λάμπει απόψε
και γω τραγουδώ με την κιθάρα μου
και ελπίζω,ελπίζω πως ο ήλιος
θα λάμπει αύριο πάλι
και τραγουδώ για την ειρήνη.

Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος
αλλά για μένα
το αστέρι των Χριστουγέννων
λάμπει απόψε.
Περπατώ στους δρόμους της πόλης
και τραγουδώ για την ειρήνη
όλου του κόσμου.
Ενας ήλιος ανέτειλε απόψε.

Φέτος μου γεννήθηκε η επιθυμία να δραπετεύσω από την πραγματικότητα και να βρεθώ και να ζήσω για λίγο το χριστουγεννιάτικο παραμύθι των παιδιών ,όχι το πνεύμα η το νόημα που του δίνουμε εμείς οι μεγάλοι,,αλλά αυτό που πλάθουν τα παραμύθια τούτες τις μέρες για τα παιδιά .Μάταια όμως,όσο και αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να ξεφύγω από τον ενήλικο, ορθολογιστικό κόσμο μας.Εμεινα παγιδευμένη σ'αυτόν.Εβλεπα αυτόν τον άλλο κόσμο κι'έλεγα να τι χρειάζεται, μόνο μια δρασκελιά για να βρεθώ εκεί να χαρώ να ζήσω και να απολαύσω όλα όσα μαγικά και ονειρικά συμβαίνουν. Διαπίστωσα όμως πως μπορείς να παριστάνεις ή να προσποιείσαι για λίγο το παιδί,όμως δε γίνεσαι ποτέ ξανά ..
Σε λίγες μέρες τελειώνει και αυτή η χρονιά.Συνηθίζονται λοιπόν οι απολογισμοί μικροί ή μεγάλοι,όπως και οι διαφόρων ειδών ανασκοπήσεις.Δε ξέρω γιατί-ίσως από αντίδραση-δεν κάνω ποτέ συνολικο απολογισμό τώρα.Ενω στη διάρκεια του χρόνου πολλές φορές το συνηθίζω .Περισσότερο με απασχολεί το ξεκίνημα και οι πρώτες μέρες της κάθε καινούργιας χρονιάς.Πως θάναι,λες και γίνεται η πρώτη σφυγμομέτρηση για το πως θα κυλίσει όλη η υπόλοιπη χρονιά.Αδυμονία, ή ανασφάλεια, καμμιά φορά και ο φόβος για το άγνωστο για το μέλλον.Είναι στην ανθρώπινη φύση να νοιώθει κάπως έτσι ή και να θέλει να γνωρίζει τα μελλούμενα της.Βέβαια το θέμα του χρόνου παλιότερα με απασχολούσε πολύ.Πολλές φορές νοιώθω πως δεν υπάρχει χρόνος πως είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα και η αρχή ή το τέλος μιας χρονιάς δεν σηματοδοτεί το μέλλον με την έννοια ή τη σημασία που δίνουμε.Από την άλλη νομίζω πως ο χρόνος ειναι μία άλλη διάσταση που δεν την γνωρίζουμε αρκετά για να μπορέσουμε και να την κατανοήσουμε ότι δεν είναι περιορισμένος στα δικά μας μέτρα όπως τον παρουσιάζουμε μέχρι τώρα.
Αυτές τις μέρες κατάλαβα όχι στη θεωρία αλλά και στη πράξη την σημασία της κοινωνικής αλληλεγγύης στην καθημερινότητα.Νομίζω πως μας εξανθρωπίζει, μας διαστέλλει εσωτερικά και αμβλύνει πολλές διαφορές ή διαφορετικότητες.Σε τελική ανάλυση μας φέρνει πιο κοντά.Πάντα πίστευα-και βέβαια δε λέω κάτι καινούργιο,πως για να αλλάξεις κάτι γύρω σου έστω και μικρό,πρέπει να ξεκινάς από τον εαυτό σου.Εκ των έσω,και μετά πας να αλλάξεις και κάτι παραπέρα .Για την αγάπη δε θα μιλήσω γιατί είναι τόσο μεγάλο το θέμα,και έπειτα νομίζω πως μόνο την αγγίζουμε δεν την γνωρίζουμε μας είναι η γνωστή μας -άγνωστη,και όμως τόση απαραίτητη για να μαλακώνουμε λίγο....
Αντί ευχών Πρωτοχρονιάτικων πρόταση λοιπόν : κοινωνική αλληλεγγύη στο μέτρο του δυνατού η και του αδύνατου μας ακόμη.
Πριν τελείωσω αυτή την ανάρτηση, μια και τυπικά φτάνουμε στο τέλος της χρονιάς,θέλω να στείλω τα ευχαριστώ μου σε όσες/όσους επισκέπτονται αυτό το μπλογκ ,και αφήνουν τα πολύτιμα σχόλια τους.
Πασπαλίζω λοιπόν μέρες πούναι με λίγη χρυσόσκονη τούτο το κείμενο ΄και σας καληνυχτίζω,ή μάλλον σας καλημερίζω:)

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αντι ευχών (2) λοιπόν:

Και μία έξοχη εναλλακτική ευχή:
"κοινωνική αλληλεγγύη στο μέτρο του δυνατού η και του αδύνατου μας ακόμη"

Να' σαι καλά βρε Φανούλα, νομίζω ότι αυτό θα μας φέρει τουλάχιστον λίγο πιο κοντά τον έναν στον άλλο και είναι κάτι που όλοι χρειάζομαστε.

Ας είναιμία καλή χρονιά για σένα αυτή που έρχεται ως προς όλα αυτά που είναι σημαντικά και αξίζουν για σένα.

"Δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα φέρουν το φως.
Είμαστε όμως εκείνοι που θα θυμίζουμε πάντα
πως το σκοτάδι δεν είναι μόνο και ανίκητο"

Τάσος Λειβαδίτης

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Αγαπητέ moy Οδοιπόρε

Ο στίχος από το ποίημα του Τ.Λειβαδίτη που επέλεξες με συγκίνησε πολύ.Βαθιά ανθρώπινος αυτός ο μεγάλος και σύγχρονος ποιητής.
Το καλλίτερο που θάναι για σένα ας σου φέρει το 2009.

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Απο τον ΠΗΓΑΙΜΟ ένα Ευχαριστώ σε όλους εσάς που απαντηθήκαμε

Ο χρόνος φεύγει και μαζί του παίρνει μνήμες, σελίδες πυκνογραμμένες.

Κι αν το χιλιοειπωμένο ΠΑΝΤΑ

αμφισβητείται όλο και πιο συχνά

εμείς που παραμένουμε αθεράπευτα πιστοί

στις ανθρώπινες αδυναμίες

κρατάμε την ελπίδα του Μ Ε Τ Α

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Αγαπητή Λυγερή,

Και γω σε ευχαριστώ που ανταμωθήκαμε και με τιμάς με τις επισκέψεις σου και τα σχόλια που αφήνεις στο μπλόγκ αυτό.
Κι'΄όπως λες και συ,''άς κρατάμε την ελπίδα του Μετά''

Eleni Karasavvidou είπε...

sas filo OLOUS paidia... Se dyskoles synthikes as kratame o enas to xeri tou allou ki as mas xorizoun vouna...
filia polla!

κόκκινο μπαλόνι είπε...

Καλή χρονιά Απροσπέλαστη!
Κοινωνική δικαιοσύνη εύχομαι εγώ, τσιμπάω και τη δική σου ευχή για κοινωνική αλληλεγγύη και τα έχουμε όλα λοιπόν!
Α! και ΕΙΡΗΝΗ Γ*μ*Τ*κ*Ρ*τ*Κ*μ γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο!
Καλή χρονιά!

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Προσυπογράφω Ελένη μου αυτό που προτείνεις,γιατί σε αυτή την οικτρή κατάσταση που έχουμε φτάσει,είναι εξ αιτίας του άπληστου εγωκεντρισμού του ανθρώπου.
Σε φιλώ με πολλή αγάπη ,καλή χρονιά

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Καλή Χρονιά και σε σένα Κόκκινο μπαλόνι μου.

ΕΙΡΗΝΗ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Ας κάνουμε μια καινούργια αρχή με συνέχεια για κάτι καλύτερο...

anepidoti είπε...

καλή χρονιά και κάθε χρόνο
να γκρεμίζουμε ένα τουβλάκι
απ' αυτό το γ*μ*μ*νο το τείχος!
οι ευχές σου να μην πέσουν σε ντουβάρια
κάποια στιγμή λίγο φως!

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Σε καλοσορίζω και χαίρομαι για τον ερχομό σου στα μέρη μας:)
Καλή Χρονιά και σε σένα Ανεπίδοτη,γεμάτη δημιουργικότητα και εμπνεύσεις.
Και είθε τα τείχη κάθε είδους τοίχοι και τείχη να γκρεμίζονται με τη συμμετοχή και τη συμβολή μας.

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Νοιώθω πολύ καλά όταν περνώ από το στέκι σου και σε ευχαριστώ γι αυτό.
΄Ετσι θάθελα ,για κάτι διαφορετικό από το κλίμα του ΠΗΓΑΙΜΟΥ να σου αφήσω εδώ μιαν ανάσα απόψε από Της Ψυχής τα Λόγια τα Γραμμένα

http://lygeri.pblogs.gr

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Της ψυχής τα λόγια τα γραμμένα που άφησες απόψε εδώ Λυγερή με συγκίνησαν πολύ...
Να περνάς όποτε θες η πόρτα από το ''στέκι μου΄΄,όπως το ονόμασες και μου άρεσε τόσο, θάναι πάντα ορθάνοιχτη και θα σε καλοδέχεται.