Παραολυμπιακοί αγώνες

Οταν ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί αγώνες,το κλίμα ήταν βαρύ λόγω του ζητήματος του Θιβέτ,του σκανδάλου του ντόμπινγ,αλλά και του πολέμου στην περιοχή του Καυκάσου,την έναρξη του οποίου κανόνισαν οι μεγάλοι του κόσμου,να συμπέσει με την έναρξη της τελετής των αγώνων.Ετσι, για να δώσουν και τη χαριστική βολή σ'αυτό που συμβόλιζαν στην αρχαιότητα.Τότε που όσες μέρες διαρκούσαν ,κάθε πολεμική πράξη σταματούσε,και οι συμμετέχοντες αθλητές αγωνίζονταν να ξεχωρίσουν βασιζόμενοι μόνο στις φυσικές τους δυνάμεις.
Εύλογα λοιπόν τέθηκε το δίλημμα αν άξιζε μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα που σε τίποτα δεν θύμιζε το νόημα των αρχαίων η παλαιότερων Ολυμπιακών αγώνων,να ακολουθήσουν οι Παραολυμπιακοί αγώνες(οι ολυμπιακοί αγώνες δηλ.των αθλητών με αναπηρίες).Μου θύμιζε το δίλημμα που παλαιότερα υπήρχε πολλές φορές σε πολιτικές η κοινωνικές ομάδες:''άραγε να αλλάξουμε την κατάσταση μέσα από τους θεσμούς του συστήματος η να αγωνιστούμε εκτός αυτού με γνώμονα τα δικά μας πιστεύω''? Από την άλλη πλευρά όμως η ανθρώπινη κοινότητα των πολιτών με αναπηρίες,είναι μία εξαιρετικά αποκλεισμένη κοινότητα,παρεξηγημένη (μια και γύρω από αυτήν υπάρχει άγνοια αλλά και μπόλικος ρατσισμός και προκατάληψη),που οδηγεί και σε λάθος προς αυτήν συμπεριφορές και αντιμετώπιση.Ετσι η ευκαιρία που της δινόταν μέσα από τους Παραολυμπιακούς αγώνες,ήταν ότι με την παγκόσμια προβολή και παρουσίαση τους κυρίως από τους τηλεοπτικούς σταθμούς πολλών χωρών,οι αγωνιζόμενοι αθλητές/αθλήτριες θα είχαν την ευκαιρία μέσα απο την συμμετοχή τους να δώσουν πολύ δυνατά και ανατρέψιμα μηνύματα,σε σχέση με τα αρνητικά στερεότυπα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για τους συνανθρώπους τους με αναπηρίες.
Οπου συνήθως τους τοποθετούν σε βάθρο η σε βάραθρο,όχι όμως ισότιμα κοντά η πλάι τους......
Αυτό που παρατήρησα κατά την μετάδοση των αγώνων από την ελληνική κρατική τηλεόραση αυτή τη φορά,ήταν ότι αναβαθμίστηκε ο λόγος και ο τρόπος που μιλούσαν οι παρουσιαστές για τους/τις αθλητές/αθλήτριες με αναπηρίες.Στους προηγούμενους παραολυμπιακούς του 2004 ,π.χ.,κυριαρχούσε η νοοτροπία άρα και η έκφραση ΄΄αυτά τα άτομα με τα τεράστια ψυχικά αποθέματα....'',χωρίς να τονίζεται η αθλητική τους ιδιότητα.Αλλά και χωρίς να σκέφτονται πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε αποθέματα ψυχικής δύναμης απλά δεν χρειάστηκε να τα χρησιμοποιήσουν όλοι.
Τ α συναισθήματα που μου δημιούργησαν οι φετινοί αγώνες πολλά και δυνατά.Ενοιωσα περήφανη και συγκινημένη πολλές φορές κυρίως όταν παρατηρούσα σε κοντινά πλάνα πρόσωπα αθλητών/αθλητριών,γιατί όντως έβλεπα πρόσωπα αθλούμενα εκείνη την ώρα που δεν είχαν καμμιά σχέση με την εικόνα του ΄΄στερεότυπου μίζερου και ανίκανου ανάπηρου'' που μας πλασάρουν χρόνια τώρα.Ενα ακόμα μήνυμα που μου δίναν αυτά τα πρόσωπα ήταν της παγκοσμιότητας με την έννοια της οικουμενικότητας.Χαιρόμουν το ίδιο και καμάρωνα για την αθλήτρια από το Μαρόκο η από την Βραζιλία την Ελλάδα η τον Καναδά.
Και εύχομαι πραγματικά η διαφορετικότητα να κάνει και την διαφορά.
Παρότι ήδη πέρασαν σχεδόν δύο εβδομάδες από την λήξη των Παραολυμπιακών,και ίσως φανεί αργοπορημένη και εκτός επικαιρότητας η ανάρτηση αυτή(με την τρέχουσα έννοια που δίνουμε στην εποχή μας στη λέξη επικαιρότητα εννοώ),όμως συνειδητά ήθελα να διαπιστώσω αν και με το πέρασμα των ημερών άρα και την συγκινησιακή αποφόρτιση,θα έγραφα τα ίδια που σκεφτόμουν εκείνες τις μέρες και τελικά είδα πως αυτό έγινε.

Αυτοκίνητα και Ράμπες.....

Κάποια γράμματα στη σειρά και κάποιοι αριθμοί που ακολουθούν,άραγε πόση δύναμη έχουν να σου δυσκολέψουν τη ζωή;κι'όμως...όταν άποτελούν την πινακίδα ενός αυτοκινήτου που ο ασυνείδητος οδηγός του παρκάρει πάνω σε ράμπες και κλείνει έτσι το πέρασμα, τη δίοδο σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν αναπηρικό κάθισμα στις μετακινήσεις τους τότε ναι σου δυσκολεύουν τη ζωή.......!
Γωνία της παραλιακής Μ.Αλεξάνδρου με Κοσμά Αιτωλού( Θεσσαλονίκη) τα αυτοκίνητα που παρκάρουν μπροστά η και πάνω στη συγκεκριμένη ράμπα διαδέχονται το ένα το άλλο.Οι γύρω μαγαζάτορες ισχυρίζονται ότι όσες φορές και αν έχει έρθει η τροχαία και έχει''γράψει'' παρκαρισμένα αυτοκίνητα,κάποια άλλα θα έρθουν να αντικαταστήσουν τα προηγούμενα.
Παρ'ότι έχω μερικούς ας τους ονομάσω΄΄ηθικούς ενδοιασμούς''ξεκίνησα να γράφω και να κρατώ αριθμούς πινακίδων από αυτοκίνητα που είναι παράνομα παρκαρισμένα πάνω σε ράμπες.Και εφ'όσον δεν τους πτοεί τίποτα ούτε η τροχαία,να δημοσιοποιώ εδώ στο μπλόγκ στο νετ αυτούς τους αριθμούς .Ετσι κι'αλλιώς κατά κάποιο τρόπο είναι ας πούμε ''το ονοματεπώνυμο τους'' αυτός ο αριθμός, η ένα αναγνωρίσιμο σημείο τους.Και ίσως ,ίσως κάποια στιγμή να νοιώσουν ΄΄αιδώ'',και να ξανασκεφτούν αυτό που κάνουν,είδομεν...